"Gebelik, iyi başlıyor gibi görünüyor... Ne söylemeli... ya da ne söylenmemeli?

Hamileliğinizi çevrenize duyurmak gerçekten zorlayıcı olabilir. Etrafınızdakileri mutlu etmek ve heyecanlandırmak istiyorsunuz, ancak aynı zamanda onların duygularını da göz önünde bulundurmanız gerekiyor. İşte bir fiyasko yaşamamak için bazı fikirler.

"Anne, ben de anne oluyorum!"

Önce annenize mi haber vermelisiniz, yoksa anne ve babanız birlikte mi öğrenmeli?

Önce anneye haber vermek, hem kadınlar arası dayanışmayı hem de anne kız arasındaki iş birliğini başlatır. Onun size iyi annelik yaptığını ve "soyunuzun" onun sayesinde devam ettiğini söyleyebilirsiniz. Kızının, anneler "takımına" katılması anneniz için en güzel bir hediye olacaktır.

Erkek karakterlerin duygularını gizleme eğiliminde olduklarını düşünürsek, erkekler kadın dayanışmasının önüne geçebilirler. Başka bir deyişle, atmosferi biraz ağırlaştırabilirler!

"Büyükanne ve büyükbaba olacaksınız. Ne şanslısınız, yeniden bebek bakacaksınız!"

Bu tür bir ifadenin kesin bir etkisi vardır: Anne ve babanızı aniden yaşlılık psikolojisine sokar. Ve onlar, bu kaçınılmaz yaşlılık evresini kabullenmek istemezler! Onlara büyükanne ve büyükbaba olmayı benimsemeleri için biraz zaman verin.

"Baban ve ben bebek bekliyoruz."

Buradaki "biz" gerçekten somut olmalıdır. ilk çocuğunuza hamileliğinizi babasız duyurmak kesinlikle söz konusu olamaz. Özellikle de 4 veya 5 yaşındaki bir erkek çocuğuysa.

"harika olacak, memnun musun?" gibi eklemeler yapmak çocuğun ilk tepkisini yumuşatmak için doğru olabilir. Peki, ya çocuğunuz hiç harika bulmuyor ve hiç mutlu değilse? Hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsa? Duyduğundan ve anladığından emin olun. Ona bu haberi sindirmesi için biraz zaman verin. Sorularını, endişelerini ve sevinçlerini daha sonra ifade edecektir.

"Bir küçük kardeşin olacak."

Bir çocuk genellikle abi veya abla olmaktan gurur duyar. Ancak aynı zamanda biraz da endişeli olabilir. Ya bebeğe bakıcılık yaptırırlarsa veya bütün oyuncaklarını vermesi gerekirse... Hiçbir duyuruda, çocuğunuzun, bebek nedeniyle yaşamının tamamen değişeceğine, birçok şeyden vazgeçmesi gerekeceğine veya odasını paylaşması gerekeceğine inanmasına izin vermemelisiniz. Elbette ilgilidir, ancak bebeğin sorumluluğu, ebeveynlere aittir!

Bu nedenle, ilk çocuğu birinci sıraya koyan "sen" kullanımı önerilmez.

Patronunuza veya müdürünüze nasıl haber verirsiniz...

"Hamileyim, bunu konuşmak için toplantı yapalım mı?"

Ton asla duygusal olmamalı. Tarafsız ve profesyonel bir tonda konuşmalısınız. Böylece hamileliğinizin iş anlayışınızı etkilemediğini kanıtlamış olursunuz. Hormonlarınız çalışmanızı etkilemiyor. Hamileliğinizi üstünüze duyurmak için bu toplantıyı teklif ederek, hamilelik izni öncesinde yerine getirilmesi gereken konuları, yerinize bakacak kişinin kararlaştırılması, tamamlanması gereken önemli işler vb. konuları tartışmaya hazır olduğunuzu belirtin.

"Üzgünüm, ama ben de 32 yaşındayım ve bir çocuk sahibi olmak için daha fazla bekleyemezdim..."

Hayır, hamile olmaktan suçlu değilsiniz! Hayır, işinizi boşlamadınız! Hayır, özür dilemenize gerek yok! Üstlerinizle çatışma olasılığınızı en aza indirmek için kendinizi suçlu hissetmeniz gerçekten üzücü olur.